Πικραμένη φύση

Τα πέταλα σου σκόρπισαν στον άνεμο.
Ο μαγικός χορός τους αισθησιακός.

Πετούν πάνω από θάλασσες τις νύχτες.
Ηρεμούν στις λίμνες σου το σούρουπο.

Πουλάκι άκακο. Ποιος τάραξε τη νιότη σου;
Ματωμένο το ράμφος σου. Δε τιτιβίζεις πια.

Στάλα στάλα το αίμα σου βάφει το θολό ουρανό.
Παρεισφρέει στη γη σου σα να 'ταν δικό της.