Μια νύχτα που έβρεχε και ήσουν μαζί μας

Το αποφάσισα τελευταία στιγμή.
Παρ' όλη την κούραση που ένιωθα.
Φόρεσα την πιο θετική ενέργεια που διέθετα εκείνη τη μέρα.
Ξεκίνησα.
Στη διαδρομή προσπαθώ να αποβάλλω ότι με απασχολεί.
Φτάνω.
Ο Mark Steiner and his problems είναι ήδη στη σκηνή.
Η ώρα περασμένη και ο κόσμος λίγος.
Ανακοινώνει το επόμενο κομμάτι. Billie Holiday, “Yesterdays”.
… “Golden days
days of mad romance and love” …

Κάπου εκεί ένας αδέσποτος φίλος ξεπροβάλλει.
Δε διακρινόταν καμία απορία για το που βρίσκετε.
Δεν τον απασχολούσε.
Έκατσε μπρος από τη σκηνή.
Φαινόταν σα να μην τον ενοχλεί τίποτα.
Ούτε οι δυνατοί ήχοι που συνόδευαν τον Steiner μελωδικά.
Όλα τον προσπερνούσαν.
 Όλα τα άφηνε να περάσουν αδιάφορα από δίπλα του.

Το βλέμμα μου όλο και πιο καρφωμένο μπρος απ' τη σκηνή.
Σε κοιτάζω ξανά και ξανά. Απορώ.
Μόνος με τόσους άγνωστους φίλους.
Την προσοχή τους τραβάς άθελα σου.

Πως θα θελα στιγμές να ήμουν σαν εσένα,
περπατητής ανέμελος.
Κι όταν βυθίζομαι στις σκέψεις μου να μη φοβάμαι.
Σαν τότε που ήμουν μικρή.