Δίψα

Αναζητώ τους πόθους μου μέσα από την ηρεμία της θάλασσας.

Κρυμμένη χαρά κάτω απ'τα λευκά σεντόνια.

Στάχτη που από μέσα της ξεπηδά εκείνη η δίψα που νιώθω,

για κάθε τι μικρό που με κάνει να νιώθω ευτυχία.

Αξίζει ;

Αξίζει να θυμώνεις;

Αξίζει να νευριάζεις;

Αξίζει να φωνάζεις;

Αξίζει να τσακώνεσαι;

Αξίζει να πονάς, να σε πονάνε;

Το μόνο που αξίζει είναι η ζωή...

Κάθε λεπτό πολύτιμο, μη το προσπερνάς...

Ζήσε και σκόρπισε...

Αγάπη, έρωτα, φιλία...

Ζωή;!

Γεννήθηκες σ' ένα σύμπαν νεκρό.

Μέσα από άγριες θάλασσες που σε ξέρασαν σε σημαδεμένα νησιά.

Προσπαθείς να σταθείς στην κινούμενη άμμο.

Δειλά δειλά δυο βήματα μπρος και πέφτεις στο βούρκο.

Ρημαγμένα τα πόδια σου πια.

Γεννήθηκες  σ' ένα σύμπαν κενό.

Μέσα από υπόγειες διαβάσεις που σε πέταξαν σε ψεύτικη χαρά.

Ευελπιστείς να κερδίσεις την ευτυχία.

Δειλά δειλά χαμογελάς και σου ράβουν τα χείλη.

Τσακισμένο το στόμα σου πια.

Σιωπή

Δεν είσαι χαρούμενος. Γιατί;

Ξύπνησες πάλι με μάτια πρησμένα.

Μαρτυρούν το χθεσινό βασανιστικό μεθύσι σου.

Το νερό που ρίχνεις στο πρόσωπο σου στεγνώνει αμέσως.

Στον απέναντι καθρέπτη αντικρίζεις ένα ρυτιδιασμένο είδωλο.

Κάνεις να χαμογελάσεις μα κείνο τίποτα.

Ένα εξαθλιωμένο νεύμα μοναχά κοντοστέκεται και σε αποθαρρύνει.

Σιωπή.