ξύπνησα νύχτα

Πόσες φορές

Τόσες φορές 

ΔΕΝ

Σταμάτησα

Να ονειρεύομαι.

Έτρεχα τόσες φορές πάνω στα κύματα.

Σε σπίτια φλεγόμενα 

Να ονειρεύομαι κόκκινα πανιά.

Πόσες φορές

Τόσες φορές

ΔΕΝ 

Σταμάτησα 

Να ονειρεύομαι.

Αλυσίδες να έχω στα πόδια.

Στα χείλη φίμωτρο.

Να ονειρεύομαι καρφωμένα βλέμματα.

Ξύπνησα

μια νύχτα στον ύπνο μου.

ΓΕΛΑΣΑ.

Κατάλαβα

πως το επόμενο πρωί θα υπάρχουμε μαζί.

Τίποτα δε θα μπορεί να μας σταματήσει.

Από εκεί που την αφήσαμε πριν κάποια χρόνια.

η ΖΩΗ μας ξεκινάει ξανά.

Δυνατοί γιατί η δικαίωση που περιμέναμε έφτασε.

Μια νύχτα που έβρεχε και ήσουν μαζί μας

Το αποφάσισα τελευταία στιγμή.
Παρ' όλη την κούραση που ένιωθα.
Φόρεσα την πιο θετική ενέργεια που διέθετα εκείνη τη μέρα.
Ξεκίνησα.
Στη διαδρομή προσπαθώ να αποβάλλω ότι με απασχολεί.
Φτάνω.
Ο Mark Steiner and his problems είναι ήδη στη σκηνή.
Η ώρα περασμένη και ο κόσμος λίγος.
Ανακοινώνει το επόμενο κομμάτι. Billie Holiday, “Yesterdays”.
… “Golden days
days of mad romance and love” …

Κάπου εκεί ένας αδέσποτος φίλος ξεπροβάλλει.
Δε διακρινόταν καμία απορία για το που βρίσκετε.
Δεν τον απασχολούσε.
Έκατσε μπρος από τη σκηνή.
Φαινόταν σα να μην τον ενοχλεί τίποτα.
Ούτε οι δυνατοί ήχοι που συνόδευαν τον Steiner μελωδικά.
Όλα τον προσπερνούσαν.
 Όλα τα άφηνε να περάσουν αδιάφορα από δίπλα του.

Το βλέμμα μου όλο και πιο καρφωμένο μπρος απ' τη σκηνή.
Σε κοιτάζω ξανά και ξανά. Απορώ.
Μόνος με τόσους άγνωστους φίλους.
Την προσοχή τους τραβάς άθελα σου.

Πως θα θελα στιγμές να ήμουν σαν εσένα,
περπατητής ανέμελος.
Κι όταν βυθίζομαι στις σκέψεις μου να μη φοβάμαι.
Σαν τότε που ήμουν μικρή.

ΤΑΞΙΔΕΥΩ...

Ταξιδεύω....

Ταξιδεύω κάπου εκεί μαζί σου...

Ακούω το κύμα να αγκαλιάζει την αμμουδιά σα χάδι απαλό...

Ώσπου να ξημερώσει και να μας κάψει ο ήλιος γλυκά...

Οι πατούσες μας θα έχουν μουλιάσει και θα χουν καεί από τ’αλάτι...

Και αυτό το πρωινό αεράκι θα σηκώνει κάθε τρίχα που υπάρχει στο κορμί μας...

Λιβελούλες

Σταμάτησα στην άκρη του βράχου.
Ένα σμήνος λιβελούλες μου έκοψαν τη φόρα.
Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από φόβος.
Τα διάφανα φτερά τους κουνιούνται με ταχύτητα.
Με πείσμα να προλάβουν την τροφή τους.
Και γω μένω να τις κοιτώ. Σχεδόν χαζεύοντας.
Με τι πάθος τη διεκδικούν!

Στέκω ακίνητη καθώς με βλέπουν, και εκείνες αντιδρούν.
Τα τεράστια μάτια τους μου δείχνουν το δρόμο.
Ένα δρόμο που εγώ δε βλέπω πια.
Είναι ο δρόμος της ελευθερίας. 
Ο μοναδικός δρόμος που έμεινε απάτητος.

~ Άλλο ένα ~

Σήμερα το πρωινό μου διαθέτει φρέσκο χυμό πορτοκάλι,

   κέικ

~όχι πολύ γλυκό~

κουλουράκια αγαπημένα σε σχήμα S

τοστ με τυρί και καπνιστή 

                                          γαλοπούλα και ένα κουβά

 δ υ ν α τ ό  καφέ φίλτρου.

          έχω τόσο 

          χρόνο 

          ΣήΜερα

Όπως βλέπεις κάνω τα πάντα για να σε αποφύγω.

Ωρα για πρωινό ξύπνημα

Πρωί. Πολύ πρωί.
Τα κομπρεσέρ κάνουν πάλι τη δουλειά τους.
Μα με τι πάθος χώνουν τη μύτη τους μέσα στη γη.
Μα με τι βιαιότητα τρυπούν τα όνειρα μου.

Ανέμελα

Πάω μια βόλτα στη θάλασσα.
Ίσως βρω εκείνα τα κοχύλια,
Που πάντα μου άρεσε να μαζεύω.
Να τα κλείνω στα βάζα.
Ήξερα πως δεν έχουν ήδη ζωή.
Κι όμως νόμιζα πως πάθαιναν ασφυξία.

Πάω μια βόλτα στη θάλασσα.
Να κολλήσουν τα μαλλιά μου απ’ την υγρασία.
Να ξεχωρίσουν μια, μια οι μπούκλες, και μετά
Να με ρωτάνε όλοι αν πήγα κομμωτήριο.
Απαντώντας με πλήρη σοβαρότητα:
Χάλια είναι! Θα τα ξυρίσω.
Ακόμα κι όταν μπλέκονται με τον άνεμο.
Πόσο μ’ αρέσει! Και μετά,
Να βάζω τα δάχτυλα μου ανάμεσα.
Να τυλίγονται γύρο από ‘κείνες.

Πάμε
Να μας φυσήξει το αεράκι
Μια βόλτα,
στη θάλασσα.